Όσες κι αν γίνουν συλλήψεις και εισβολές χρυσάφι δεν θα πάρουν ποτέ από τις Σκουριές

Πηγή: Ανοιχτό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης Ενάντια στα Μεταλλεία Χρυσού

Ω ανάπτυξη!

Η αναπτυξιολαγνεία  δεν είναι μία καινούρια ιστορία. Παλιότερα ερχόταν με την ελπίδα του εκσυγχρονισμού και της ανύψωσης του εθνικού φρονήματος, τώρα επιβάλλεται και ως το απαραίτητο μέσο για ένα καλύτερο αύριο και έξοδο από το οικονομικό τέλμα στο οποίο έχουμε περιέλθει. Είναι όμως έτσι; Η αλήθεια δεν είναι στη μέση, για την ακρίβεια είναι στην άλλη άκρη. Η ανάπτυξη, όπως παρουσιάζεται από το κυρίαρχο λόγο, θα έρθει μέσω ιδιωτικών επενδύσεων  και επομένως μέσω της μεγιστοποίησης των κερδών του κεφαλαίου. Προαπαιτούμενες συνθήκες αυτής, είναι η εξαθλίωση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας και η επίμονη αναζήτηση διεξόδων, που ανοίγουν και την πόρτα για μία νέα γκάμα επενδυτικών/αναπτυξιακών έργων, που πριν λίγα χρόνια η πραγματοποίησή τους θα ήταν πιο δύσκολη και ασύμφορη. Η κυρίαρχη επιχειρηματολογία εμφανίζει την ανάπτυξη  ως αυτή που θα λύσει τα προβλήματα, η ειρωνεία ωστόσο περισσεύει αφού είναι η ίδια η ανάπτυξη που, βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος στις ψευδαισθήσεις που δημιούργησε, επιτείνει τελικά το πρόβλημα καταστρέφοντας ανεπιστρεπτί φύση και ανθρώπινες κοινωνίες.

Σ’ αυτό το πλαίσιο ανήκουν και τα μεταλλεία χρυσού στην περιοχή Σκουριές στη Β.Α. Χαλκιδική. Με την «καλή εταιρία», που θα δώσει δουλειά στους κατοίκους της περιοχής (ένα μικρό ποσοστό αυτών και με επιδότηση από το ΕΣΠΑ βεβαίως βεβαίως) να συναντάει μία πραγματική αυτή τη φορά υγειονομική και περιβαλλοντική βόμβα. Δηλαδή, μόλυνση εδάφους και υδροφόρου ορίζοντα με επικείμενη εξάλειψη της απασχόλησης σε γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία και μεταφορά τοξικής σκόνης και επικίνδυνων χημικών ενώσεων που θα επιφέρουν σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία, πέρα από τα όρια της Χαλκιδικής. Και στην τελική το αποτέλεσμα θα είναι η εξόρυξη ενός «άχρηστου μεταλλεύματος», που κατά κύριο λόγο βρίσκει χρήση ως κοσμήματα και τραπεζικά αποθέματα.

Κράτος, TV, εταιρικοί..

Το κράτος εδώ δε μένει αμέτοχο, έρχεται να επιβεβαιώσει το ρόλο του ως υπερασπιστή και διεκπεραιωτή της κερδοφορίας/κυκλοφορίας του κεφαλαίου. Παρακάμπτοντας ακόμα και δικούς του νόμους, παρέχοντας ένα ελκυστικό οικονομικό πακέτο και εκμεταλλευόμενο τις υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες, έχει ήδη διαμορφώσει το απαραίτητο πεδίο για την προσέλκυση επενδυτικού ενδιαφέροντος και στην περίπτωση των μεταλλείων στις Σκουριές. Παράλληλα καλείται να υπερασπιστεί τη συνέχιση της επένδυσης, όποτε αυτή βρίσκει μπροστά της νέους νομικούς σκοπέλους και κυρίως τις αντιστάσεις της τοπικής, και όχι μόνο, κοινωνίας.

Όλα στο σχέδιο, όλα στο πρόγραμμα.

Η κρατική μηχανή, προασπιζόμενη τα συμφέροντα των εταιρειών Εl Dοrado, Ελληνικός Χρυσός, ΑΚΤΩΡ, θα χρησιμοποιήσει, όπως κάνει πάντα εξάλλου, όλα της τα μέσα. Εδώ και καιρό προσπαθεί να εγκαταστήσει ένα καθεστώς τρομοκρατίας στην προσπάθειά του να μετριάσει και να καταστείλει τις αντιστάσεις των αγωνιζομένων. Πότε με καταστολή πορειών και ξύλο σε διαδηλωτές και πότε με προσαγωγές-απαγωγές, παράνομη λήψη DNA κατοίκων και στρατοπέδευση των αστυνομικών δυνάμεων στα αντιστεκόμενα χωριά για μέρες. Άλλωστε το δόγμα της μηδενικής ανοχής, που πλέον εφαρμόζεται παντού, περιέχει και μεγάλη δόση καταστολής. Και άλλες φορές με την ποινικοποίηση του αγώνα..

Πρόσφατα, τα ξημερώματα της Τετάρτης 10 Απρίλη, οπλισμένοι ένστολοι εισβάλλουν σπάζοντας τις πόρτες, στα σπίτια 2 αγωνιζόμενων κατοίκων στην Ιερισσό και τους συλλαμβάνουν μπροστά στα παιδιά τους. Πλέον βρίσκονται στις φυλακές Διαβατών, παρά το γεγονός μάλιστα ότι καμία από τις δεκαοχτώ κατηγορίες που τους αποδόθηκαν δεν ήταν ικανές για την προφυλάκισή τους. Πρόκειται για σαφή πολιτική δίωξη, στη λογική ότι οι κυρίαρχοι ορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού και οι υπόλοιποι επιβάλλεται να τους υπακούμε και ως ένα ακόμη δείγμα του κλίματος ασφάλειας που θέλει να επιδείξει το κράτος στην εταιρεία. Λίγο καιρό πριν μάλιστα, η  εταιρία έκανε λόγο για «απουσία καθαρού και μεθοδικού επενδυτικού τοπίου» και πιθανή της αποχώρηση από Χαλκιδική και Θράκη, πετώντας το μπαλάκι της «διαχείρισης της κατάστασης στην κυβέρνηση».

Ανίκανοι πάντα να καταστείλουν αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν, οι κοινωνικοί αγώνες δεν προσωποποιούνται, ούτε εξαντλούνται στα πεντάλεπτα των τηλεοπτικών παραθύρων. Σπάνε τα χωρικά και χρονικά σύνορα και συναντιούνται με όσους και όσες δεν αρκούνται σε χρυσές υποσχέσεις και στέκονται απέναντι στη λεηλασία των ζωών τους.  Στους διωκόμενους και αντιστεκόμενους κατοίκους της Β.Α. Χαλκιδικής βλέπουμε τους εαυτούς μας και έτσι είμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα τους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ  ΣΤΟΝ  ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ  ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ 2 ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ

Ανοιχτό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης ενάντια στα μεταλλεία χρυσού

Η Τεχνοκρατία

Ένα κείμενο για την Τεχνοκρατία και την δυστοπία της τεχνολογικά προηγμένης κοινωνίας γραμμένο από τον John Filiss.

Πρωτότυπο κείμενο στα αγγλικά: The Anarchist Library και Primitivism

Πηγή και μετάφραση από: Αδάμαστο

 

Η Σίβυλλα της Κύμης, της οποίας τα διάσημα Σιβυλλικά Φύλλα κάηκαν σε πυρκαγιά στην αρχαία Ρώμη, λέγεται ότι απέκτησε τις δυνάμεις της από τον Απόλλωνα. Ο θεός του ήλιου προσφέρθηκε να χαρίσει στην Σίβυλλα οτιδήποτε εάν περάσει τη νύχτα μαζί του. Εκείνη δέχτηκε την προσφορά του, ζητώντας του τόσα πολλά χρόνια ζωής όσα οι κόκκοι άμμου που θα μπορούσε να συμπιέσει μέσα στο χέρι της. Ο Απόλλωνας το έκανε αυτό, και η Σίβυλλα, περιχαρής που υλοποιήθηκε η επιθυμία της, αρνήθηκε τη δική της υπόσχεση. Στη συνέχεια η επιθυμία της μετατράπηκε σε κατάρα, μια εκτεταμένη διάρκεια ζωής, αλλά όχι διαρκής νεότητα. Μετά από πολλά, πολλά χρόνια ηλικίας η μορφή της συρρικνώθηκε σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσε να χωρέσει σε ένα βάζο. Δεν είχε ανάγκη ούτε για φαγητό ούτε για ποτό, και καθώς η ίδια δε θα μπορούσε να πεθαίνει ούτε από την πείνα, ούτε από τη δίψα, το βάζο ήταν κρεμασμένο σε ένα δέντρο. Περιστασιακά μπορούσε να ξεστομίζει νέους χρησμούς ενώ τα παιδιά παρακολουθούσαν το βάζο και την πειράζαν, “Σίβυλλα, Σίβυλλα, τι θα ευχόσουν;” Με ένα εξασθενημένο ψίθυρο, εκείνη απαντούσε, «Θα ευχόμουν να πέθαινα».

Η ιστορία της Σίβυλλας της Κύμης θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια παραβολή για τη σύγχρονη ιατρική, με τους αναπνευστήρες της και τον εξοπλισμό υποστήριξης ζωής. Γενικότερα, αυτό υπαινίσσεται την φύση της ίδιας της τεχνολογίας, της πραγματικότητας έναντι όσων υπόσχεται. Αν επρόκειτο να ταξιδέψουμε χίλια χρόνια πίσω στο χρόνο και λέγαμε στο πρώτο άτομο που θα συναντούσαμε για τα θαύματα της εποχής μας – για τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα, τα τηλεφώνα και τους υπολογιστές, τα φρούτα τον χειμώνα και τον πάγο το καλοκαίρι – ο ακροατής μας αναμφίβολα θα φανταζόταν έναν κόσμο όπου θα βασίλευε η μαγεία, έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι θα είχαν γίνει ημίθεοι.

Ωστόσο, λίγοι από εμάς που ζούμε στο τώρα θα τη θεωρούσαμε μια εποχή μαγική, μάλλον το αντίθετο. Ομοίως, οι περισσότεροι από εμάς δεν βρίσκουν τη σύγχρονη κοινωνία να είναι ιδιαίτερα ενδυναμωμένη ή πλούσια όσο αποστραγγισμένη και στερούμενη γοητείας.

Η στιγμή που με επηρέασε περισσότερο στον κινηματογράφο ήταν η αρχή του δυστοπικού εφιάλτη THX-1138 του George Lucas . Η ταινία ανοίγει με σκηνές από τη σειρά του Buck Roger της δεκαετίας του ’30, αφηγείται με ενθουσιασμό, “Ο Buck Rogers στον 25ο αιώνα! ” και τότε, η οθόνη σβήνει και αλλάζει η μουσική, σε ζοφερή και δυσοίωνη. Ο κόσμος των όπλων-ακτίνων και των συσκευών έχει μείνει πίσω και εμείς, οι θεατές, γνωρίζουμε, χωρίς τίποτα να μας το έχει δείξει, το εξωπραγματικό αυτών των αθώων φαντασιώσεων στο πρόσωπό της φρίκης που το μέλλον μπορεί να επιφέρει.

Η ίδια η ταινία είναι ίσως το καλύτερο όραμα μιας τεχνοκρατίας που ήδη αναπαράγεται. Οι ιδιαιτερότητες – μια κοινωνία που κινείται υπόγεια, ρομπότ μπάτσοι και μη επανδρωμένες μηχανές, ανθρώποι εργαζόμενοι που υποστηρίζονται από φάρμακα για τη συμπεριφορά, πλήρης διαγραφή του ατόμου με τα ονόματα να αντικαθίστανται από αριθμούς, ολοκληρωτική κατάκτηση της φύσης από ένα άγονο, άψυχο τοπίο του τεχνητού – μπορεί να διαφέρουν από ό, τι περιμένουμε (στην πραγματικότητα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν διαφέρει από ό, τι ζοφερό μας προμηνύει το μέλλον), αλλά η έννοια μιας κοινωνίας σχεδόν πλήρως διαμορφωμένης σύμφωνα με τις απαιτήσεις της τεχνολογίας παραμένει.

Η έννοια της τεχνοκρατίας είναι παρανοημένη, ακόμη και από πολλά άτομα που γνωρίζουν καλά τις κοινωνικές επιπτώσεις της τεχνολογίας. Ένα μεγάλο μέρος της βιβλιογραφίας σχετικά με την τεχνολογία σε σχέση με την ανθρώπινη ελευθερία ασχολείται με τις αρμοδιότητες του κράτους, για το αν η τεχνολογία έχει τη δύναμη να απελευθερώσει το άτομο από τον κυβερνητικό καταναγκασμό, ή αντίστροφα, εάν η τεχνολογία αυξάνει την κρατική εξουσία. Εξέχοντα παραδείγματα υπάρχουν και από τις δύο πλευρές, λένε, για το λογισμικό κρυπτογράφησης από τη μια και για τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους από την άλλη. Το θέμα είναι ενδιαφέρον, αλλά περιορισμένο. Η τεχνολογία αγγίζει τις ζωές μας με πολύ περισσότερους τρόπους από ό,τι μπορεί να ελέγξει ή να ελεγχθεί από το κράτος. Επηρεάζει τη δουλειά μας, την κουλτούρα μας, τις κοινωνικές σχέσεις μας, ακόμα και τις επιθυμίες μας. Η αναγνώριση του εύρους της τεχνολογίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη συμπερασμάτων για τα τελικά αποτελέσματά της.

Η τεχνοκρατία ορίζεται ως «η διαχείριση της κοινωνίας από τους τεχνικούς ειδικούς” (Webster 1971). Πιο ουσιαστικά, είναι μια κοινωνία που καθιστά τη διατήρηση και, σε κάποιο βαθμό, την προώθηση ενός συγκεκριμένου επιπέδου τεχνικών επιτευγμάτων σαν ένα ζήτημα κεντρικής σημασίας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, μέσα σε έναν αιώνα, είναι πολύ πιθανό ότι «τεχνικοί ειδικοί» μπορεί να σημαίνει συστήματα τεχνητής νοημοσύνης.

Όλοι οι πολιτισμοί είναι, σε κάποιο βαθμό, τεχνοκρατικοί. Ακόμα και αν ο πολιτισμός μας ξεπερνά όλους τους άλλους από την άποψη της τεχνικής επάρκειας, εξακολουθεί να παρέχει μόνο ελάχιστη γεύση από το τι μπορεί να βρίσκεται μπροστά μας. Ο Vernor Vinge συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας επινόησε τον όρο «μοναδικότητα» (singularity) για να περιγράψει το σημείο στο μέλλον όπου η τεχνολογική ανάπτυξη θα επιταχύνεται τόσο γρήγορα, ώστε τίποτα πέρα από αυτό το σημείο δε θα μπορούσε να προβλεφθεί αξιόπιστα. Και η καινοτομία, η οποία θα δώσει την κύρια ώθηση για ένα μέλλον μετα-μοναδικότητας – η νανοτεχνολογία – είναι μόνο μερικές δεκαετίες μακριά από την πλήρη ανάπτυξη της.

Εβδομάδα αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων, ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές

Πηγή: Κατάληψη Terra Incognita

Εβδομάδα Αλληλεγγύης στον Αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής Ενάντια στα Μεταλλεία στις Σκουριές

Τρίτη 23/4: 18:00 Μικροφωνική έξω από τον κινηματογράφο Ολύμπιον

Τετάρτη 24/4: 17:00 Εκπομπή ενάντια στα μεταλλεία χρυσού από το 1431 am

Πέμπτη 25/4: 16:00 Εκπομπή «ο αγώνας των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής» από το 1431 am

19:00 Προβολή «Πετροχημικά: οι καθεδρικές της ερήμου»  (στην κατάληψη Terra Incognita)

21:00 hip hop live οικονομικής ενίσχυσης για δικαστικά έξοδα των αγωνιζόμενων κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής με τους: Flow Advantage + Daisy Chain (arma di scelta) + Miss Zebra (παράνοια) (στην κατάληψη Terra Incognita)

Παρασκευή 26/4: 17:30 πορεία γειτονιάς, άγιος θεράποντας, Τούμπα

Σάββατο 27/4: πορεία και μικροφωνική αλληλεγγύης στην Άνω Πόλη, 11:00 προσυγκέντρωση στην πλατεία αγ. Αναργύρων. 13:00 Μικροφωνική Ολυμπιάδος με Αθηνάς

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 2 ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ

Αντιφασιστικό κάλεσμα για τις 26 Απριλίου στα δικαστήρια του Βόλου

Γιατί ο φασισμός τσακίζεται στον δρόμο, όχι στα έδρανα και στο κοινοβούλιο. Καμία ανοχή στους φασίστες. Ανυποχώρητος αγώνας για την Αναρχία και την Ολική Απελευθέρωση!

Πηγή: Diskordia

Αδάμαστο Μάιος 2013 (pdf)

Πέντε κείμενα από την Σύμπραξη για την Αναρχία, μαζεμένα σε pdf. Πέντε κείμενα που μιλάνε για την αναρχία, όχι με την έννοια ενός ακόμη πολιτικού ρεύματος, αλλά ως την ίδια την ζωή στην κατάσταση της απόλυτης ελευθερίας.

Πηγή: Αδάμαστο

Το έντυπο σε pdf εδώ.

Επιστροφή Στο Πρωτόγονο

Ένα νέο κείμενο του Walter Bond μέσα από την φυλακή, στο οποίο μιλάει για την καταπίεση που εξαπολύει από τις απαρχές της γέννησης του ο πολιτισμός και η προηγμένη τεχνολογία και βιομηχανία. Όταν ο καιρός έχει φτάσει για δύο μόνο επιλογές, πρέπει επιτέλους να διαλέξουμε. Είτε θα αφεθούμε στην αδράνεια και θα δούμε την κατάρρευση του πολιτισμού από την τηλεόραση, είτε θα ξεσηκωθούμε και θα απαντήσουμε σε αυτόν τον αιώνιο πόλεμο που έχει κηρύξει εναντίον της γης και όλων των έμβιων πλασμάτων της. Πρωτότυπο στα αγγλικά στην σελίδα υποστήριξης του Walter.

WALTER EDMUND BOND (37096013)

4/15/2013 10:03:10 AM

Επιστροφή Στο Πρωτόγονο

Ο πολιτισμός είναι ένα σύμπλεγμα. Εισβάλει στις κοινωνικές μας αλληλεπιδράσεις, προδιαθέτει τις επιθυμίες μας και μας διαχωρίζει από τον φυσικό κόσμο. Ο βιομηχανικός πολιτισμός και η υψηλή τεχνολογία ερεθίζει ακόμα παραπάνω τους διχασμούς και τους βαθύς διαχωρισμούς. Η βιομηχανία, η κατανάλωση και η παραγωγή είναι ο όλεθρος για το περιβάλλον, οι καταστροφείς των δασών, ο λόγος για την ανεξήγητη νεύρωση και καλλιεργεί το ίδιο σκεπτικό πλαίσιο της αποσύνδεσης που επέτρεψε τους Ναζί να λειτουργούν τα στρατόπεδα του θανάτου την μέρα και το βράδυ να είναι οικογενειάρχες (ή όπως επιτρέπει στους ερευνητές των ζώων να κάνουν ζωοτομία στα ζώα και μετά να πηγαίνουν σπίτι τους και να φροντίζουν την γάτα τους).

Φυσικά, η ειρωνεία της αντίφασης δεν μένει μόνο σε μένα. Διότι, καθώς ισχυρίζομαι πως ο πολιτισμός είναι ο καταστροφέας των ζωών, ο μολυντής της Γης και αυτός που καταμερίζει την εργασία, πληκτρολογώ αυτές τις λέξεις σε έναν υπολογιστή, μέσα σε ένα κτήριο, φορώντας γυαλιά, βλέποντας την ώρα στο ρολόι του χεριού μου και μιλώντας σε μια εξελιγμένη διάλεκτο μιας πολιτισμένης γλώσσας. Αυτά τα γεγονότα ακυρώνουν τέτοιες κριτικές; Πιστεύω πως όχι.

Πολύ συχνά μας μαθαίνουν να εσωτερικεύουμε κάθε τι καταστροφικό σε αυτόν τον κόσμο. Δεν είναι δικό μου σφάλμα που πρέπει να χρησιμοποιήσω τα εργαλεία του πολιτισμού για να τον αποσυνθέσω. Και αυτό δεν είναι περισσότερο αντιφατικό από όσο το ότι οι απελευθερωτές των σκλάβων παλαιότερα χρησιμοποιούσαν τους δρόμους που είχαν χτίσει σκλάβοι για να φτιάξουν αγωγούς και να φέρουν αυτούς τους ίδιους απελευθερωμένους μαύρους στην ελευθερία. Ή το γεγονός πως πολλοί ‘ακτιβιστές’ για τα δικαιώματα των ζώων ή οικολόγοι θα πετάξουν σε όλη την χώρα ή τον πλανήτη, όχι για να σώσουν ένα ζώο ή δέντρο αλλά για να δικτυωθούν με άλλους ανθρώπους σε συνελεύσεις και να συζητήσουν θεωρητικά για τα ζώα και τα δέντρα.

Όταν πρόκειται για την αντί-πολιτισμική θεωρία η πρώτη γραμμή του παραπτώματος έχει πάντα να κάνει με το γεγονός πως όλοι μας παίρνουμε μέρος στον πολιτισμό και επομένως είναι υποκριτικό το να είμαστε εναντίον του. Αυτό είναι αληθές αλλά υπερβολικά απλοϊκό. Περισσότερο στον στόχο, σχεδόν όλα όσα κάνουμε στις διαχωρισμένες και διαμερισματοποιημένες κοινωνίες έχουν έναν αέρα υποκρισίας επειδή ο πολιτισμός είναι σχιζοφρενικός. Και πάλι, αυτό δεν είναι σφάλμα του ατόμου.

Η δεύτερη γραμμή του παραπτώματος είναι συνήθως το ότι είναι τελείως μη πρακτικό, αν όχι αδύνατο, να καταρρεύσεις την τεχνολογική κοινωνία στο παρόν, οπότε είναι παράλογο και πέταμα του χρόνου το να προσπαθείς. Αυτό φυσικά είναι απάθεια στο έπακρο και μπορεί να εφαρμοστεί σε οτιδήποτε που φαίνεται ανίκητο ή μπορεί να χρειάζεται αρκετή αυτό-θυσία και σκληρή δουλειά. Για παράδειγμα, αφού εκατομμύρια και εκατομμύρια άνθρωποι θα οδηγούν, δεν μπορείς να σταματήσεις την Big Oil, οπότε είναι ηλίθιο το να διαμαρτύρεσαι για αυτή, σωστά; Ή αφού δισεκατομμύρια ανθρώπων τρώνε ζώα και δεν πρόκειται να σταματήσουν, είναι μάταιο να προωθείς ή να εμμένεις στον βιγκανισμό;

Η απάθεια στην καλύτερη της οδηγεί στην συμβιβασμένη ευημερία και στις λύσεις βοηθείας που στην τελική ανάλυση πάντα θα καταλήγουν καταναλωτικά τροποποιημένες, ξαναπακεταρισμένες και θα πωλούνται ξανά σε μας. Και στην χειρότερη, οδηγεί σε μια λοιμώδης αδράνεια που δηλητηριάζει τον ριζοσπαστισμό.

Η τελευταία γραμμή του παραπτώματος πηγαίνει κάπως έτσι: Μόνο ένας παθολογικά διαταραγμένος μανιακός θα ήθελε να κατεδαφίσει τις πόλεις και όλη την τεχνολογία! Πρέπει να παραδεχτώ πως εξ αιτίας της δραματικής της έφεσης, αυτή είναι η αγαπημένη μου. Αφού ενδιαφερόμαστε για την πηγή όλης της καταπίεσης και όχι μόνο για τις διάφορες εκδηλώσεις της, πρέπει να είμαστε τρελοί. Ή ακριβέστερα, επειδή δεν εξυμνούμε και δεν τοποθετούμε την παραγωγή και την ιδιοκτησία πάνω από την ζωή και την γη, πρέπει να είμαστε βίαιοι μανιακοί! Ένα άλμα της λογικής με το οποίο οι βιομηχανικοί παραγωγοί και τα τεχνοκρατικά καθάρματα έχουν εξαπατήσει τους ανθρώπους, ώστε να το πιστεύουν τόσο οι καπιταλιστές όσο και οι κομμουνιστές (και μερικές φορές και οι βίγκαν και ο αναρχικοί).

Δηλώνω κατηγορηματικά και απερίφραστα πως τα τούβλα και το ατσάλι, ο ασβέστης και το αφρολέξ, το μπετό και τα καλώδια, δεν ισοδυναμούν με την εγγενή αξία της σάρκας και των κοκάλων, του βουνού και του ποταμού ή του αέρα και της γης! Βία είναι αυτό που προξενεί η τεχνολογία στην αισθανόμενη ζωή όπως σε ένα ζώο σε μια παγίδα ή μια ατομική βόμβα σε πολίτες. Η βία συμβαίνει στα ζωντανά, η καταστροφή συμβαίνει στα κτήρια και στα μηχανήματα, όχι το αντίστροφο.

Έτσι, πολλοί/ες από μας ξεκινάμε να βλέπουμε πως για να απελευθερώσουμε πραγματικά τα ζώα, τη γη, ή τους αλλήλους μας, πρέπει να αρχίσουμε να πολεμάμε την πηγή της καταπίεσης. Η οποία, άμεσα, είναι ο τεχνολογικά προηγμένος πολιτισμός. Η μονοθεματική καταπολέμηση της καταπίεσης είναι σαν να χτυπάς με το πόδι μικρές εστίες πυρκαγιάς, και για κάθε πυρκαγιά που χτυπάς, σβήνεις ή αποδυναμώνεις, μερικές ακόμα ξεκινάνε. Πολλές φορές η ίδια φωτιά που νομίζαμε ότι σβήσαμε, αναζωπυρώνει. Πολεμάμε την βιομηχανία γούνας σε μια χώρα και ξεπηδά σε μια άλλη. Την στιγμή που σταματάμε να πολεμάμε για ένα περιβαλλοντικό θέμα, όλη η άσκηση πίεσης και η δουλειά υπαναχωρεί με την αλλαγή της πολιτικής φρουράς την ημέρα των εκλογών. Διάλεξε όποιο θες: ιμπεριαλισμός, LGBTQ θέματα, ρατσισμός, φεμινισμός, ζωοτομία ή βιγκανισμός.

Όσο περισσότερο συγκεντρωνόμαστε και πολεμάμε, τόσο πιο πολύ στραγγίζουμε τις ενέργειες μας, την ώρα που οι συσκευές της καταπίεσης και οι μηχανές συνεχίζουν να βουΐζουν. Με αυτό δεν θέλω να πω πως ο σκοπός της μονοθεματικής πάλης είναι άκυρος. Όλοι/ες μας πρέπει να τοποθετήσουμε τις ενέργειες και τις δραστηριότητες μας εκεί που είναι η καρδιά μας. Και για πολλούς/ες από μας, η μονοθεματική πάλη είναι προσωπικής και συναισθηματικής σημασίας. Για παράδειγμα, όταν έχτιζα σφαγεία για την επιβίωση μου ως νέος άνθρωπος, ήμουν πάντα τρομαγμένος και ανακινημένος από την απάθεια και την αδράνεια. Για μένα, το να βοηθάω τα ζώα και να πολεμάω για αυτά είναι εξ ορισμού αυτό που είμαι. Και η καταπολέμηση της καταπίεσης που αντιμετωπίζουμε εμείς και οι άλλοι στο εδώ και στο τώρα, είναι εξαιρετικά σημαντικό για αυτούς για τους οποίους αγωνιζόμαστε. Ωστόσο, ώστε όλοι οι μονοθεματικοί σκοποί που αγωνίζονται για την απελευθέρωση και την ακέφαλη κοινωνία να ενωθούν πραγματικά κάτω από την ομπρέλα της ολικής απελευθέρωσης, πρέπει να αναγνωριστεί ο κοινός μας καταπιεστής. Η κόλαση, που είναι η πηγή κάθε μικρής πυρκαγιάς, η ολότητα, ο πολιτισμός.

Είναι πολύ εύκολο να ξεχάσεις ή να είσαι τελείως τυφλός προς την ειδεχθή καταστροφή και κυριαρχία που εμφανίζεται και δημιουργεί και διατηρεί πολιτισμούς. Δυστυχώς, οι καταχρήσεις, η υποταγή και η βαθιά βία είναι Υδροκέφαλη και πολύ πραγματική. Στην Αμερική, εκατομμύρια και εκατομμύρια αυτόχθονες ζωές αποδεκατίστηκαν, δολοφονήθηκαν με τους πιο κτηνώδης τρόπους, και έπειτα εθίστηκαν στο αλκοόλ και σπρώχτηκαν σε φυλακές. Αυτό συνέβη για να στρωθεί ο δρόμος για την λεηλασία της γης, την καταστροφή των δασών, την δολοφονία των βουβαλιών, την άνοδο των βιομηχανιών ζωικών υποπροϊόντων και την εγχώρια σκλαβιά του εδάφους για την μαζική καλλιέργεια, γνωστή ως γεωργία. Οι πρώτες σύγχρονες πόλεις χτίστηκαν από την αναγκαστική εργασία των σκλάβων και από το αίμα και τα κόκαλα της γης και των ζωικών εθνών. Τα στρώματα και στρώματα της απροκάλυπτης κυριαρχίας είναι το θεμέλιο της κοινωνίας που βλέπουμε γύρω μας. Οι λευκοί πάνω από τους μαύρους, οι άντρες πάνω από τις γυναίκες, οι άνθρωποι πάνω από τα ζώα, η βιομηχανία πάνω από την γη, οι πλούσιοι πάνω από τους φτωχούς, και οι μορφωμένοι πάνω από τους αμαθείς.

Σήμερα είναι χειρότερα από ποτέ. Η μηχανοποίηση έχει επιταχύνει τον ρυθμό της βιομηχανίας και τον βιασμό του πλανήτη για τον εφοδιασμό των ακατέργαστων προϊόντων. Τα ζώα πεθαίνουν πιο γρήγορα και σε μεγαλύτερους αριθμούς από παλιά εξαιτίας της αποσυναρμολόγησης των εργοστασίων και τους βαρείς μηχανισμούς τους, χωρίς να αναφέρω την γενετική τροποποίηση και την αφύσικη αναπαραγωγή. Οι παιδόφιλοι είναι ικανοί να αυξάνουν και να παράγουν ανώνυμα παιδική πορνογραφία και να την διανέμουν με το πάτημα ενός κουμπιού σε εκατομμύρια άρρωστα φρικιά. Κανένα οικοσύστημα, βουνό, ωκεανός ή είδος δεν είναι εκτός ορίων όταν έχουμε να κάνουμε με τις μηχανορραφίες των μεγάλων επιχειρήσεων. Η αποξένωση και η κατάθλιψη είναι πανδημικά φαινόμενα και μεγαλώνουμε εξαθλιωμένοι και αρρωσταίνουμε πολύ πριν από τότε που θα έπρεπε. Η ιατρική βιομηχανία είναι ο άρχοντας του καθορισμού των τροφών που κάποτε ήταν ανήκουστο στις πρωτόγονες κοινωνίες και έτσι οι διαταραγμένες και νευρωτικές ζωές μας συνεχίζουν.

Και σε όλο αυτό το διάστημα, έχουμε γίνει συλλογικά πανέξυπνοι στο να κρατάμε τις καταπιέσεις που στηρίζουμε κρυμμένες και μακριά από τα μάτια των άλλων. Όπως με την υπόθεση της παιδικής εργασίας στις τριτοκοσμικές χώρες για να παράγουν φτηνά παπούτσια και ρούχα. Τα σφαγεία στην μέση του πουθενά, εκατομμύρια άνθρωποι κλειδωμένοι στις φυλακές. Όλα αόρατα, ανήκουστα, και χωρίς να προκαλούν καμία ανησυχία στους σημερινούς μαζικούς καταναλωτές. Το άρτος και θεάματα επικρατεί σε υψηλή ανάλυση κιόλας, με τέτοιους τρόπους που κάνει την αρχαία Ρώμη να φαίνεται σαν μια βαριετέ παράσταση σε αυτή την σύγκριση. Μακριά από τα μάτια μας, σίγουρα ισοδυναμεί με το να είναι έξω από το μυαλό μας, για τους περισσότερους από μας.

Η επιμονή στους ηθικούς, ακτιβιστικούς και αναρχικούς κύκλους είναι το να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία και όλα αυτά τα προϊόντα της καταπίεσης με σκοπό την άνοδο μας από τον βάλτο της ιεαραρχίας και της κυριαρχίας. Υπάρχει μια παράλογη πεποίθηση πως τα πράγματα πηγαίνουν προς το καλύτερο, όταν στην πραγματικότητα μόνο οι εμφανίσεις και οι συγκαλύψεις γίνονται καλύτερες. Αυτή η γραμμική αντίληψη πως στην άλλη πλευρά της περιβαλλοντικής καταστροφής και της κοινωνικής ανεπάρκειας, για τα οποία ευθύνεται η τεχνολογία, είμαστε στα πρόθυρα ενός τεχνο-ουτοπικού ρήγματος δεν είναι μόνο μια αβάσιμη οφθαλμαπάτη, αλλά επίσης είναι καθαρά μαλακίες!

Η λειτουργικότητα υπάρχει, όπως και η αιτία και το αποτέλεσμα, και δεν υπάρχει διαφυγή από αυτό. Μια έντιμη και δίκαιη κοινωνία δεν θα έρθει μέσα από την ανωτερότητα των λευκών, τον ιμπεριαλισμό, και τον θρησκευτικό φασισμό που σε μεγάλο βαθμό είναι οι υπαίτιοι των θεμελίων της σύγχρονης ιστορίας, χωρίς να έχει σημασία πόσοι άνθρωποι είναι παθολογικά πατριώτες. Τα τσιράκια μπορούν να αναμασούν τα δογματικά τους λόγια, όπως ‘ελευθερία’ (‘freedom’ και ‘liberty), όσο περισσότερο θέλουν, αλλά αυτό δεν θα αλλάξει την λειτουργικότητα της καταπίεσης. Για να βάλουμε την ίδια υπόθεση με έναν πιο προσγειωμένο τρόπο. Είναι γελοίο να σκεφτούμε πως ένα άτομο που βρίσκεται σε μια σωματικά καταχρηστική σχέση θα μπορέσει να μετατρέψει το ταίρι του σε ένα συμπονετικό, διακριτικό και έμπιστο άτομο. Όχι, η δυσλειτουργία δεν θα αλλάξει σε λειτουργικότητα. Απεναντίας, είναι σίγουρο ότι θα χειροτερέψει παρά τις ευχές και τις φαντασίες του κακοποιημένου ατόμου. Σε μια τέτοια κατάσταση το κακοποιημένο άτομο συχνά (πρέπει να) συμβουλεύεται να βγει από την καταχρηστική σχέση και μετά να κοιτάξει τις συνήθειες του, τις ιδέες και τις πεποιθήσεις που έχει για τις σχέσεις.

Η πολιτική, συμπεριλαμβανομένης της κλασσικής και κόκκινης αναρχικής πολιτικής, φαίνεται κολλημένη στην ιδέα πως η οργάνωση της κοινωνίας είναι ο τομέας που πρέπει να αλλάξει (σημ. ‘the fly in the ointment’ είναι η φράση που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας). Παίρνοντας αυτή την ουδέτερη στάση απέναντι στην βιομηχανία και την τεχνολογία ή σε πολλές περιπτώσεις ενώνοντας και τις δύο με επαίνους, είναι περισσότερο ένα Μαρξιστικό και καπιταλιστικό κόλπο, έτσι ώστε να αντληθούν τα οφέλη της παραγωγής και της εργασίας. Η πράσινη αναρχία δεν θα πρέπει να μπερδευτεί μέσα σε αυτό το πολιτικοποιημένο και βιομηχανικό πράσινο πλύσιμο. Η αναρχία έχει να κάνει με την διάλυση της εξουσίας και της ιεαραρχίας και με την αντίσταση προς αυτά σε όλους τους τομείς. Όχι με την αναδιάταξη της διατύπωσης μιας κατάστασης αφήνοντας όλα τα εξαρτήματα της καταπίεσης ανέπαφα (ακόμα μια Μαρξιστική τακτική). Έχει έρθει ο καιρός για μια αναρχία που είναι κάτι παραπάνω από την ριζοσπαστική αριστερά ή από μια αναρχία απασχολημένη με την εξέταση του τρόπου ζωής των άλλων και των μονοθεματικών σκοπών. Έχει έρθει ο καιρός για την επιστροφή της ζωντανής αναρχίας που υπήρχε για χιλιάδες και χιλιάδες ανθρώπινων γενεών. Μια αναρχία που υπάρχει στα ζώα και στα οικοσυστήματα μέχρι σήμερα. Μια αναρχία όπου εκατομμύρια ελεύθερες κοινότητες ζούνε και αλληλεπιδρούνε με μια εκπληκτική ποσότητα ευγένειας, μεγαλοψυχίας και προσαρμοστικότητας. Έχει έρθει καιρός να επιστρέψουμε στο πρωτόγονο.

Απέχοντας πολύ από το να είναι ένα ουτοπικό ιδανικό, ο αναρχο-πρωτογονισμός δούλεψε για τους ανθρώπους και την σχέση μας με την γη από την απαρχή του είδους μας. Είναι ένα εύκολα αισθητό γεγονός πως πριν την τεχνολογία, την κοινωνία, την εργασιακή βδομάδα, ή την αποξένωση της σημερινής δυσφορικής εποχής, ξέραμε πώς να ζήσουμε, ξέραμε πώς να παίξουμε, ξέραμε πώς να τραφούμε και ξέραμε πώς να ευδοκιμούμε. Χωρίς αστυνομικά τμήματα, εκκλησίες, διακρατικό εμπόριο ή χρηματική απληστία. Όπως ακριβώς όλα τα άλλα πλάσματα, ξέραμε τι πρέπει να κάνουμε και να μην κάνουμε, επειδή ήμασταν συνδεδεμένοι με την γη, αντί να είμαστε σε πόλεμο με αυτήν.

Η προαναφερόμενη ψευδαίσθηση της ‘προαγωγής’ που μια μέρα θα μας μεταφέρει στην εποχή της φώτισης και της αφθονίας, αν το πιστέψουμε αυτό, το μόνο που κάνει είναι να μας απομακρύνει παραπέρα από την πραγματικότητα πως σαν βιολογικές οντότητες (δηλαδή ως ενιαίο και αναπόσπαστο μέρος της γης κάτω από τα πόδια μας) ο μόνος τρόπος για τον προσωπικό εμπλουτισμό, ειρήνη και ευημερία (όσο θα είμαστε ποτέ ρεαλιστικά σε θέση να τον πετύχουμε) είναι να ζήσουμε και πάλι ως ‘μέρος της’ αντί για ‘ξέχωροι από’ την βιόσφαιρα.

Αν θέλουμε να δούμε το τέλος της δολοφονίας των δισεκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων ζώων, τότε θα πρέπει να θέλουμε το τέλος των σφαγείων που τα σκοτώνουν, τις χυδαίες τεχνολογίες που τα γεννάνε, και την επιστήμη της γενετικής τροποποίησης που τα εξευτελίζει για την μαζική κατανάλωση. Δεν μπορείς να σταματήσεις τους φόνους τους και επίσης να αφήσεις τα μέσα των φόνων τους τελείως ανέπαφα. Αν είμαστε πραγματικά εναντίον του πολέμου τότε θα πρέπει να αντιτεθούμε στην επιστήμη, την χημεία και την μηχανοποίηση που κάνουν τις μηχανές πολέμου και τις βόμβες δυνατές, και ολοένα και πιο αποτρόπαιες και διαδεδομένες με κάθε νέα καινοτομία. Αν είμαστε εναντίον κάθε μορφής καταπίεσης, θα πρέπει να είμαστε και εναντίον των τεχνολογιών που τις ενισχύουν. Επειδή κανένα από αυτά τα θέματα δεν συμβαίνει στο κενό ή χωρίς τεράστια μηχανική βοήθεια.

Επιστρέφουμε στο πρωτόγονο όποια κατεύθυνση και να πάρουμε στην νοητή γραμμή της προόδου μας. Το μόνο ερώτημα θα είναι: θα φτάσουμε εκεί (στο πρωτόγονο) μέσω της γαιοκεντρικότητας και μιας ριζοσπαστικής καταστροφής ολόκληρου του οικοδομήματος του πολιτισμού; Ή θα γίνει εξαιτίας ενός τεχνολογικού ατυχήματος, της περιβαλλοντικής καταστροφής και του υπερπληθυσμού μιας καταναλωτικής κοινωνίας που τρελάθηκε;

Για την Απελευθέρωση,

Walter

Το Λεξικό του Μηδενιστή – Μέρος Όγδοο – Κοινωνία

Το τελευταίο τμήμα του κειμένου του Ζερζάν μιλάει για την κοινωνία. Μια καυστική κριτική από τον αναρχο-πριμιτιβιστή, που βρίσκει τις αιτίες της αποξένωσης, της εξαθλίωσης και της κυριαρχίας, να διέπονται και να αναπαράγονται από την ίδια την ύπαρξη της κοινωνίας. Το κείμενο θα στηθεί ολόκληρο σε pdf, με μια δική μας κριτική και εισαγωγή, και ίσως τυπωθεί και σε κάποια αντίτυπα. Πρωτότυπο στα αγγλικά στο The Anarchist Library. 

Το Λεξικό του Μηδενιστή

John Zerzan

Κοινωνία

Κοινω-νία (ουσιαστικό) [στα λατινικά από την λέξη socius, συντροφιά]. 1. Ένα οργανωμένο σύνολο από αλληλένδετα άτομα και ομάδες. 2. Συγκεντρωτική εκβιαστική ομάδα, που αναπτύσσεται εις βάρος του ατόμου, της φύσης και της ανθρώπινης αλληλεγγύης.

Η κοινωνία παντού σήμερα οδηγείται από τον ποδόγυρο της εργασίας και της κατανάλωσης. Αυτή η αξιοποιημένη κίνηση, τόσο μακριά από μια κατάσταση συντροφικότητας, δεν πραγματοποιείται χωρίς αγωνία και δυσαρέσκεια. Το να έχεις όλο και περισσότερα ποτέ δεν αντισταθμίζεται με το να είσαι λιγότερος, όπως μαρτυρά ο ανεξέλεγκτος εθισμός στα ναρκωτικά, την εργασία, την άσκηση, το σεξ, κλπ. Πρακτικώς όλα μπορούν και είναι υπερκαταναλώσιμα στην επιθυμία της ικανοποίησης σε μια κοινωνία της οποίας το χαρακτηριστικό σημάδι είναι η άρνηση της ικανοποίησης. Αλλά μια τέτοια υπέρβαση τουλάχιστον είναι η απόδειξη της πείνας για ολοκλήρωση, η οποία είναι, μια τεράστια δυσαρέσκεια προς αυτό που έχουμε μπροστά μας.

Οι έμποροι, για παράδειγμα, προμηθεύουν με κάθε λογής ουσία απόδρασης. Πανάκεια του New Age (δυτικό πνευματικό ρεύμα/τάση), αηδιαστικός υλιστικός μυστικισμός σε μαζική κλίμακα: άρρωστος και εγωιστικός, προφανώς ανίκανος να κοιτάξει οποιοδήποτε σημείο της πραγματικότητας με θάρρος ή ειλικρίνεια. Για αυτούς που εξασκούν την τάση του New Age, η ψυχολογία δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια ιδεολογία και η κοινωνία είναι άσχετη.

Εν τω μεταξύ, ο Bush, εξετάζοντας τις ‘γενιές που γεννήθηκαν μουδιασμένες στην απόγνωση’, ήταν προβλέψιμα αρκετά απεχθής ώστε να κατηγορήσει τα θύματα, παραθέτοντας την ‘ηθική τους κενότητα’. Το βάθος της εξαθλίωσης θα μπορούσε καλύτερα να συσσωρευτεί στην ομοσπονδιακή έρευνα των μαθητών λυκείου που αποφοίτησαν στις 19/9/91, η οποία κατέληξε πως το 27 τοις εκατό των μαθητών ‘σκέφτηκαν σοβαρά’ την αυτοκτονία την προηγούμενη χρονιά.

Θα μπορούσε επίσης να συμβαίνει πως το κοινωνικό, με την αυξανόμενη μαρτυρία για την αλλοτρίωση – η μαζική κατάθλιψη, η άρνηση της παιδείας, η έγερση των διαταραχών πανικού, κλπ. – ίσως τελικά να καταγράφεται πολιτικά. Τέτοια φαινόμενα όπως η συνεχιζόμενη φθίνουσα προσέλευση ψηφοφόρων και η μεγάλη έλλειψη εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, οδήγησαν το Ίδρυμα Kettering το 91’ να συμπεράνει πως ‘η νομιμότητα των πολιτικών μας θεσμών βρίσκεται σε μεγαλύτερο κίνδυνο από όσο φαντάζονται οι ηγέτες μας’, και μια έρευνα τριών πολιτειών (όπως την εξέθεσε ο αρθρογράφος Tom Wicker στις 14/10/91) διέκρινε ‘ένα επικίνδυνα ευρύ φάσμα ανάμεσα στους κυβερνήτες και στους κυβερνόμενους’.

Η επιθυμία για μια μη ακρωτηριασμένη ζωή και για έναν μη ακρωτηριασμένο κόσμο στον οποίο να ζούμε, συγκρούεται με μια ανατριχιαστική πραγματικότητα: Η υποκειμενοποίηση στην πρόοδο της σύγχρονης κοινωνίας είναι η ακόρεστη ανάγκη του κεφαλαίου για ανάπτυξη και επέκταση. Η κατάρρευση του κρατικού καπιταλισμού στην Ανατολική Ευρώπη και στην ΕΣΣΔ αφήνει μόνο την ‘θριαμβευτική’ τακτική ποικιλία στην διοίκηση, αλλά τώρα αντιμετωπίζεται πιο επίμονα με πολύ πιο βασικές αντιφάσεις από αυτές που υποτίθεται ότι ξεπέρασε με τον ψευδό-αγώνα του με τον ‘σοσιαλισμό’. Σίγουρα, η Σοβιετική βιομηχανία δεν ήταν ποιοτικά διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη παραλλαγή του καπιταλισμού, και πολύ πιο σημαντικά, κανένα σύστημα παραγωγής (καταμερισμός της εργασίας, κυριαρχία πάνω στην φύση, και η έμμισθη σκλαβιά σε περισσότερο ή λιγότερο ίσες δόσεις) δεν μπορεί να επιτρέψει είτε την ανθρώπινη ευτυχία είτε την οικολογική επιβίωση.

Τώρα μπορούμε να δούμε μια επερχόμενη θέαση του κόσμου ως ένα τοξικό, χωρίς όζον πτώμα. Όταν κάποτε οι άνθρωποι έβλεπαν την τεχνολογία σαν μια υπόσχεση, τώρα μπορούμε να γνωρίζουμε στα σίγουρα πως θα μας σκοτώσει. Η κομπιουτεροποίηση, με την παγωμένη της ανία και τα απόκρυφα της δηλητήρια, εκφράζει την τροχιά της κοινωνίας, οδηγώντας την ομαλά μακριά από την αισθησιακή ύπαρξη και βρίσκοντας την τωρινή της αποθέωση στην Εικονική Πραγματικότητα.

Το θέμα δεν είναι η φυγή της Εικονικής Πραγματικότητας, γιατί ποιοι/ες από μας θα μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα χωρίς τρόπους φυγής; Παρομοίως, δεν είναι τόσο η εκτροπή από την συνείδηση όσο είναι η ίδια η συνείδηση της απόλυτης αποξένωσης από τον φυσικό κόσμο. Η Εικονική Πραγματικότητα μαρτυρά μια βαθιά παθολογία, που θυμίζει τους Μπαρόκ καμβάδες του Rubens που απεικονίζουν πάνοπλους ιππότες αναμεμειγμένους με, αλλά ξεχωριστά από, γυμνές γυναίκες. Εδώ, τα ‘εναλλακτικά’ τεχνολογικά πρεζάκια του Whole Earth Review (περιοδικό), πρωτοπόροι υποστηρικτές της Εικονικής Πραγματικότητας, προβάλουν τα αληθινά τους χρώματα. Ένα φετίχ ‘εργαλείων’, και μια παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος για κριτική προς την πορεία της κοινωνίας, οδηγούν στον δοξασμό του τεχνητού παραδείσου της Εικονικής Πραγματικότητας.

Το καταναλωτικό κενό της υψηλά τεχνολογικής προσομοίωσης και χειραγώγησης οφείλει την κυριαρχία του σε δύο αυξανόμενες τάσεις στην κοινωνία, την εξειδίκευση της εργασίας και την απομόνωση των ατόμων. Από αυτό το πλαίσιο αναδύεται η πιο τρομακτική όψη του κακού: τείνει να δεσμεύεται από ανθρώπους που δεν είναι απαραίτητα κακοί. Η κοινωνία, η οποία με κανέναν τρόπο δεν θα μπορούσε να επιβιώσει μια συνειδητή επιθεώρηση, είναι οργανωμένη ώστε να αποτρέπει αυτή την ίδια την επιθεώρηση.

Οι κυρίαρχες, καταπιεστικές ιδέες δεν διεισδύουν σε ολόκληρη την κοινωνία, αλλά η επιτυχία τους εξασφαλίζεται από την κατακερματισμένη φύση της αντίστασης προς αυτές. Εν τω μεταξύ, αυτό που φοβάται πιο πολύ η κοινωνία είναι ακριβώς τα ψέματα που υποψιάζεται ότι είναι χτισμένη πάνω. Αυτός ο φόβος ή η αποφυγή δεν είναι η ίδια προφανώς με το ξεκίνημα της υποβολής μιας νεκρωτικής δύναμης των περιστάσεων με την δύναμη των γεγονότων.

Ο Adorno τόνισε στην δεκαετία του 60’ πως η κοινωνία μετατρέπεται όλο και πιο πολύ σε μια κοινωνία εγκλωβισμού και ανικανότητας. Προέβλεψε ότι τελικά το να μιλάμε για την αιτιότητα μέσα στην κοινωνία θα γινόταν κάτι ανούσιο: η ίδια η κοινωνία είναι η αιτία. Ο αγώνας προς μια κοινωνία – αν επρόκειτο να λέγεται ακόμα έτσι – της πρόσωπο-με-πρόσωπο επαφής μέσα και από τον φυσικό κόσμο, πρέπει να βασιστεί στην κατανόηση της κοινωνίας του σήμερα ως μια μονολιθική, σφαιρική πορεία θανάτου.

xVx Τι Σημαίνει Για Μένα xVx

Το παρόν κείμενο είναι γραμμένο από τον πολιτικό κρατούμενο Walter Bond. Ο Walter είναι Vegan Straight Edge και στο άρθρο αυτό μιλάει την προσωπική του – και όχι μόνο – δέσμευση σε αυτόν τον τρόπο ζωής. Όπως λέει και ο ίδιος μέσα στο κείμενο, όποια/ος ενδιαφέρεται να μάθει κάτι παραπάνω για το κίνημα του Vegan Straight Edge μπορεί να κάνει μια έρευνα στο ίντερνετ, όπου υπάρχει πληθώρα πληροφοριών. Πρωτότυπο στα αγγλικά στην σελίδα υποστήριξης του Walter.  

WALTER EDMUND BOND (37096013)

4/3/2013 9:50:28 AM

xVx Τι Σημαίνει Για Μένα xVx

Η χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ είναι μια σπατάλη χρόνου, ενέργειας και ζωής. Η Κατάχρηση Ναρκωτικών και Αλκοόλ οδηγεί στην συνήθεια και στον εθισμό, ο οποίος είναι η αντίθεση της απελευθέρωσης. Οι πιο σοβαρές επαναστατικές ομάδες και ατομικότητες του παρελθόντος είχαν προβλέψεις ή διατάξεις ενάντια στην κατανάλωση των οινοπνευματωδών ποτών. Ομάδες όπως το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων για την Αυτοάμυνα και το Ινδιάνικο Αμερικάνικο Κίνημα είναι δύο λαμπρά παραδείγματα για αυτό. Ο Malcolm X είπε κάποτε ‘Κάθε φορά που ξεσφραγίζεις ένα μπουκάλι ποτού, ξεσφραγίζεις ένα μπουκάλι της κυβέρνησης.’ Πόσο δίκιο είχε.

Τα ναρκωτικά και το ποτό ήταν ένα εργαλείο για τις κυβερνήσεις για να καταστρέψουν τις αυτόχθονες κουλτούρες και να τις εξαλείψουν φυλετικά. Εν συντομία, ήταν ένα πολύ αποτελεσματικό εργαλείο γενοκτονίας. Εν γνώσει και εκ προθέσεως. Τα σκληρά ναρκωτικά όπως η ηρωίνη και η κοκαΐνη, έχουν χρησιμοποιηθεί για να κατευνάσουν σχεδόν κάθε κίνημα που η κυβέρνηση το θεωρούσε ανατρεπτικό. Η μεγάλη και παγκόσμια παραγωγή του εμπορίου παράνομων ναρκωτικών, δουλεύει δίπλα-δίπλα με τους προστάτες του νόμου, το κράτος, τις εξουσίες των κυβερνήσεων και την αστυνομία, πιο πολύ από όσο οι άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν.

Το νόμιμο βιομηχανικό φαρμακευτικό σύμπλεγμα εξαπολύει φάρμακα για τα πάντα όσο γρήγορα μπορούν να τα ονειρευτούν οι τρελοί επιστήμονες και οι άπληστοι παραγωγοί, από φάρμακα για την κατάθλιψη και το άγχος, μέχρι για τους μύκητες των ποδιών και το χαλαρό πέος, χωρίς να ξέρουν με κανέναν τρόπο τις μακροπρόθεσμες παρενέργειες στους καταναλωτές ή τις γενετικές τους συνέπειες στην επόμενη γενιά. Το βιομηχανικό φαρμακευτικό σύμπλεγμα εγγυάται πως όσοι αντιστέκονται στους εθισμούς στα παράνομα ναρκωτικά των δρόμων και στα μπουκάλια αλκοόλ, θα υποκύπτουν τελικά στον γιατρό τους, αγορασμένος και πληρωμένος από την Astra Zeneca.

Τα φάρμακα-ναρκωτικά, τόσο τα νόμιμα όσο και τα παράνομα, προμηθεύουν την χρηματοδότηση για εκατομμύρια πειράματα που γίνονται σε Ζώα κάθε χρόνο. Από τον εθισμό των πιθήκων στην μεθαμφεταμίνη, στην πρόκληση κατάθλιψης στα σκυλιά ράτσας beagle μέσω βασανιστηρίων και απομόνωσης. Όλο αυτό μόνο για να καταγράψουν τα αποτελέσματα των αντί-καταθλιπτικών φαρμάκων. Αυτή η απαίσια και μοχθηρή βιομηχανία της κατάχρησης των φαρμάκων-ναρκωτικών χρηματοδοτεί την απαίσια και μοχθηρή βιομηχανία ζωοτομίας. Μαζί με τον μεθυσμένο οδηγό που πατάει τους πεζούς ενώ είναι κοιμισμένος στο τιμόνι. Έχουμε επίσης την τεράστια ποσότητα ενδοοικογενειακής βίας εξαιτίας του μαινόμενου αλκοολισμού. Κακοποίηση των παιδιών, βιασμοί, σεξουαλικές παρενοχλήσεις και δολοφονίες, πράγματα που συμβαίνουν σε τεράστιους αριθμούς και έχουν άμεση σύνδεση με τους εθισμούς στο σπίτι. Πόσο όμορφο είναι να γνωρίζεις πως η κυβέρνηση αποστάζει αρπαχτική βία με κάθε μπουκάλι που παράγει. Και πως οι γυναίκες και τα παιδιά πρέπει να υποφέρουν αποτρόπαια για το μεθύσι των αντρών.

Εξαιτίας όλων αυτών και πολλών ακόμα, υποστηρίζω πως το Vegan Straight Edge ως τρόπος ζωής είναι ουσιώδης για το άτομο, για τις κοινότητες μας και τον πλανήτη. Αυτό που πολλοί το πλαισιώνουν ως αποχή, είναι η πρακτική της αυτό-απελευθέρωσης. Η ελευθερία από τους εθισμούς είναι κυριολεκτικά η ελευθερία από μια από τις πιο μοχθηρές μορφές σκλαβιάς που έχει υπάρξει στο πρόσωπο της Μητέρας Γης!

Το Vegan Straight Edge, με τον δικό μου ορισμό είναι: η αυστηρή χορτοφαγία (veganism) στην διατροφή μας και στην κατανάλωση, σε συνδυασμό με την ηθική πεποίθηση πως τα Ζώα υπάρχουν για την δική τους αυτονομία και όχι για τους ανθρώπινους σκοπούς. Είναι επίσης η απόρριψη της μέθης και κάθε χρήσης ψυχαγωγικών ναρκωτικών από την προσωπική μας ζωή. Και τέλος είναι μια στάση ενάντια στην σεξουαλική εκμετάλλευση σε όλες τις μορφές της. Και στην κορυφή, είναι μια δέσμευση για όλη μας την ζωή.

Για αυτούς που δεν ξέρουν και δεν έχουν ξανακούσει για το Straight Edge ή για το Vegan Straight Edge, μια βιαστική ματιά στο ίντερνετ πάνω σε αυτό το θέμα θα οδηγήσει σε βίντεο με μάτσο άντρες που χορεύουν σκληρά, punk/metal συγκροτήματα, πλήθος κατάλληλων ρούχων, συνθημάτων και σχεδίων. Ενώ εν μέρει αυτή είναι η ‘σκηνή’, και η μόδα μέσα από την οποία αναπτύσσεται το Vegan Straight Edge, η ουσία είναι το μήνυμα και ο τρόπος ζωής, όχι η μουσική ή η μόδα, μην τα μπερδεύεται.

Με πολλούς Vegan Edgers να εγκαταλείπουν την σκηνή λόγω ηλικίας, είναι σημαντικό να γίνει αυτή η διάκριση, ώστε τα VSXE (vegan straight edge) παιδιά που βρίσκονται εκεί έξω να μάθουν από την εμπειρία μας, αντί εμείς να προσπαθούμε να συμβαδίσουμε με αυτά. Και κατά την διάρκεια να μετατραπούμε σε αυτούς τους ανατριχιαστικούς ηλικιωμένους που φαίνονται γελοίοι με τα κολλητά παντελόνια και τα καρτουνίστικα μαλλιά. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν απορρίπτω την δύναμη που είχε η VSXE σκηνή, και ακόμα έχει. Για τόσα πολλά παιδιά, συμπεριλαμβανομένου εμένα, μας έδειξε έναν τρόπο να δυναμώσουμε τους εαυτούς μας και να πολεμήσουμε για τα θετικά. Τράβηξε πολλούς από εμάς από το τέλμα και την βρωμιά του εθισμού ακριβώς όταν ήμασταν στα πρόθυρα της καταστροφής.

Το Vegan Straight Edge σημαίνει τα πάντα για μένα. Δεν είναι η μουσική, δεν είναι τα τατουάζ και δεν είναι η συντροφιά που κάνει το Vegan Edge να είναι τόσο κοντά μου όσο ο χτύπος της καρδιάς μου. Όλα αυτά τα πράγματα έχουν την θέση τους, αλλά όταν το show τελειώσει, όταν τα τατουάζ αρχίσουν να ξεθωριάζουν και να αναμειγνύονται μεταξύ τους και όταν οι φίλοι/ες πάνε και έρχονται, είναι ο τρόπος που ζούμε τις ζωές μας και αυτό από ένα σημείο και έπειτα μας διαμορφώνει σαν ανθρώπους. Τα πράγματα που κάνουμε και αυτά που αρνούμαστε να κάνουμε, είναι αυτά που μας ορίζουν. Το Vegan Edge συρρικνώνει το κενό ανάμεσα στην ρητορεία και στην πραγματικότητα. Δεν είναι μια σχολή σκέψης και δεν είναι μια πεποίθηση (αν και τα δύο αυτά έχουν εξελιχτεί μέσα από αυτό). Είναι μια προσπάθεια να κάνεις αυτόν τον κόσμο ένα πιο ειρηνικό και δίκαιο μέρος με έναν επιθετικό και ειλικρινή τρόπο. Ξεκινώντας με τους εαυτούς μας και απλώνοντας σε όλο και ευρύτερους κύκλους του κόσμου γύρω μας. Χτίζοντας σκηνές και μια παγκόσμια κοινότητα. Φωνάζοντας τα μανιφέστα μας σαν ύμνους στα πλήθη του εαυτού μας, που τα φωνάζουν ξανά στην μάπα μας. Για τον έξω κόσμο φαίνεται σαν ένα mosh pit ή μια hardcore punk συναυλία, αλλά για μας δεν είναι απλά μια συναυλία, είναι μια δήλωση.

Δυστυχώς για πολλούς είναι μια κενή φαντασία. Μια φάση που αλλάζει αμέσως με τα μουσικά γούστα. Μετά από την συνειδητοποίηση πως μια δέσμευση ζωής στην χορτοφαγία/βιγκανισμό, στην ζωή χωρίς ναρκωτικά και στην άρνηση της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, είναι μερικές φορές δύσκολη, ή μετά την τομή της ηδονιστικής ιδέας της διασκέδασης κάποιου/ας, η ουσία σύντομα απορρίπτεται από το κράσπεδο. Για αυτούς τους ανθρώπους που μιλάνε για το Vegan Edge σαν τα χρόνια απειρίας τους αφού τα έχουν σκατώσει όλα όσα είχα κάποτε κηρύξει πως θα κρατήσουν αληθινά, δεν ήταν ποτέ στην πραγματικότητα Straight Edge. Και δεν έχω καθόλου αυτιά, ή υπομονή για παραμύθια της εποχής που ήταν Straight Edge. Το ίδιο ισχύει και για τα πλήθη των κάποτε Vegans που δηλώνουν πως έπρεπε να σταματήσουν να είναι vegan επειδή ‘δεν ήταν κατάλληλο για το σωματότυπο μου.’

Η αλληλοσύνδεση είναι μια αμφίδρομη διαδικασία. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να δηλητηριάζει τα παιδιά του (μας), την κοινότητα, το περιβάλλον ή να πασχίζει από την ουσία της καταπίεσης, την ουσία της απληστίας και την ουσία του καταναλωτισμού. Πόσο παράξενο είναι σαν αναρχικοί να είμαστε οργισμένοι ενάντια στις μάρκες, στις διαφημίσεις και στην καπιταλιστική οικονομία, αλλά μετά να καθόμαστε κάτω με ένα κουτάκι μπύρας με την (αμερικάνικη/ελληνική/οποιαδήποτε) σημαία πάνω της και να μεθάμε με τα ίδια σκατά που οι λευκοί χρησιμοποίησαν για να σκοτώσουν τα αυτόχθονα έθνη της Γης! Πόσο παράξενο είναι σαν Vegan να νοιαζόμαστε τόσο βαθιά για τα έμφυτα δικαιώματα ενός μυρμηγκιού ή κουνουπιού, αλλά μετά να καπνίζουμε έναν μπάφο που τροφοδοτεί μια άμεση καταναλωτική σύνδεση με τα βίαια καρτέλ που υποδουλώνουν ολόκληρες πόλεις και επαρχίες των Λατίνων {και όχι μόνο} για την βασιλεία των αρχόντων των ναρκωτικών! Γαμήστε μας!

Στην τελική ανάλυση, κανένας τρόπος ζωής, ατομικός ή τακτικός δεν είναι στο σύνολο του συμπονετικός. Όλοι μας παίρνουμε καθημερινά μέρος στην αγριότητα αυτής της μαζικής κοινωνίας των ακριδών. Αλλά αυτό δεν είναι καμία δικαιολογία για να μείνουμε άπραγοι και να ενταχθούμε στο θέαμα της παραφροσύνης που ονομάζεται τεχνολογικά προηγμένος πολιτισμός. Ίσως δεν είμαστε σε μια κατάσταση να σώσουμε τον κόσμο από τον καπιταλισμό, τον καταναλωτισμό, την εκμετάλλευση των Ζώων, της Γης, και των Ανθρώπων, στο εδώ και στο τώρα. Ίσως δεν μπορούμε να μπούμε στην εποχή της Ολικής Απελευθέρωσης αύριο. Αλλά μπορούμε να σώσουμε τους εαυτούς μας σε μια βάση κατά περίπτωση, μπορούμε να ενδυναμώσουμε τους εαυτούς μας με σκέψη, λόγια και πράξεις. Άσχετα με το ποιοι/ες είμαστε, ή το που είμαστε. Μπορούμε να ‘ουρλιάξουμε για αλλαγή’, ‘να κάνουμε την αλλαγή’ και να ‘αναγκάσουμε την αλλαγή’. Στις ζωές μας και στις ζωές των άλλων γύρω μας. Παραμένοντας Vegan για μια ζωή και ζώντας την Μια Ζωή μας Χωρίς Ναρκωτικά!

Για την Απελευθέρωση,

Walter

Για την υπεράσπιση της άμεσης δράσης

Πηγή: Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση

Έχουμε πόλεμο. Κάθε δευτερόλεπτο σφάζονται 321 ζώα εκτροφής. Κάθε χρόνο 100 δισεκατομμύρια κιλά γάλα παράγονται από το βιασμό «γαλακτοπαραγωγικών» αγελάδων. 9 δισεκατομμύρια κότες δολοφονούνται κάθε χρόνο ώστε οι μπάσταρδοι κρεατοφάγοι να δειπνούν με μακελειό και βρωμιά. Πάρα πολύ συχνά φοβόμαστε αυτούς τους αριθμούς και τους διώχνουμε από το μυαλό μας.

Ήξερες ότι δε φτάνεις καν 1 δισεκατομμύριο δευτερόλεπτα σε ηλικία μέχρι σχεδόν τα 35 σου χρόνια; Είσαι ενήμερος ότι αυτή ακριβώς τη στιγμή κάποιο ζώο βασανίζεται μέχρι θανάτου από δαίμονες με στολές εργαστηρίου για διασκέδαση, φαγητό, ρουχισμό, ζωοτομία και όποιο άλλο ασήμαντο και περιττό λόγο μπορείς να φανταστείς; Τα ζώα υποφέρουν και πεθαίνουν με θανάτους χειρότερους από ότι μπορεί να συλλάβει το μυαλό μας. Και εμείς τι κάνουμε; Καθόμαστε και κοιτάμε. Συζητάμε την εγκυρότητα τακτικών όπως ο εμπρησμός επειδή μπορεί να υπάρχουν αρουραίοι στον τοίχο. Πόσα έντομα, φίδια και νυχτόβια πλάσματα έχεις σκοτώσει με το μεταλλικό σου τέρας, εννοώ το αυτοκίνητό σου;

Εάν έβλεπες έναν άνθρωπο να γδέρνει μια γάτα σε ένα χωράφι για να πουλήσει το «τομάρι» της, δε θα έτρεχες να τον σταματήσεις επειδή μπορεί να πάταγες ένα ποντίκι που δε φαίνεται στο χορτάρι; Κάνε μου τη χάρη. Αν αυτοί είναι οι γελοίοι λόγοι σου για να μην υποστηρίζεις ή προσχωρείς στο Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων (Animal Liberation Front), τότε είσαι ένας υποκριτής φίλος των ζώων. Άσε με να μαντέψω, είσαι ειρηνιστής. Ναι καλά, αμφιβάλλω. Αν ήσουν μέσα σε ένα κλουβί, σε βίαζαν, σε χτυπούσαν, σε βασάνιζαν και σε σκότωναν βίαια, θα ήθελες κάποιος να σε απελευθερώσει, να σταματήσει το βασανιστή σου με ωμή βία και το κτίριο στο οποίο σε κρατούσαν να καεί ολοσχερώς. Είσαι ειρηνιστής μόνο όταν δεν είναι ο δικός σου λαιμός στη γκιλοτίνα. Στοιχηματίζω τη ζωή μου σε αυτό. Τι άλλο, α ναι, είσαι βίγκαν (vegan), κάνεις το καθήκον σου.

Το να μη συμμετέχεις στο κακό είναι προφανώς το πρώτο βήμα αλλά το ότι είμαστε βίγκαν δε σώζει ζωές. Ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξάνεται, τη μέρα που εγώ ή εσύ γίναμε βίγκαν, έμαθαν σε 100.000 παιδιά να τρώνε σάρκα για φαγητό. Ο βιγκανισμός δε σε κάνει αυτόματα ακτιβιστή, μόνο το να είσαι ενεργός μπορεί να το κάνει αυτό. Παράδειγμα, δεν είμαι βιαστής, δεν ήμουν ποτέ και δε θα γίνω ποτέ. Αλλά δε θα ήταν ανέντιμο από μέρους μου να παρουσίαζα τον εαυτό μου ως ακτιβιστή ενάντια στο βιασμό; Απλά επειδή δεν ασκώ την εν λόγω συμπεριφορά. Λοιπόν, αν είναι τόσο εύκολο να είσαι ενεργός, τότε είμαι και ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ανθρώπων, είμαι και ακτιβιστής ενάντια στην παιδική κακοποίηση, είμαι και ακτιβιστής ενάντια στην ενδοοικογενειακή βία. Πραγματικά, είναι τόσα τα κακά στα οποία δε συμμετέχω, που στην πραγματικότητα, λύνω τα προβλήματα όλου του κόσμου, χωρίς να κάνω απολύτως τίποτα;

Χμμμ… Πόσο βολικά τεμπέλικο και απαθές. Στην πραγματικότητα, αν θεωρείς μια συμπεριφορά ή ένα σύστημα κακοποίησης αξιοθρήνητο, το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να μη συμμετέχεις σε αυτό. Τότε, έχεις αυτούς που το παίζουν militant. Έχεις κάθε Earth Crisis (συγκρότημα) και σκληροπυρηνικό vegan album και μπλουζάκι που έχει φτιαχτεί ποτέ. Στην πραγματικότητα, όσο περισσότερα χρόνια το παίζεις έτσι, τόσο περισσότεροι στη σκηνή σε σέβονται. Και κάποτε, πας σε μια διαδήλωση για να τραβήξεις φωτογραφίες του εαυτού σου να μοιάζει με νίντζα μαχητή για τα δικαιώματα των ζώων. Κι αν σου την έλεγα για τις μαλακίες που λες, θα μου έλεγες κάτι του τύπου «Δεν έχεις ιδέα τι κάνω όταν δύει ο ήλιος». Ναι έχω, πηγαίνεις για ύπνο. Η μόνη φορά που θα έπρεπε να καλύψεις το πρόσωπό σου είναι αν καθαρίζεις ένα κοτέτσι σε ένα καταφύγιο ή αν πρόκειται να κόψεις κώλους για τα ζώα. Εάν πράττεις διαφορετικά, ντροπιάζεις το ριζοσπαστισμό και χλευάζεις τις θυσίες των πραγματικών πολεμιστών για την απελευθέρωση της γης και των ζώων.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσεις τα ζώα και το κίνημα για τη δική τους ολική απελευθέρωση. Ο πιο δυνατός τρόπος είναι η άμεση δράση. Αυτό σημαίνει να επικεντρώνεις τις πράξεις σου και τις τακτικές σου σε δράσεις που είτε κατευθείαν βοηθούν και σώζουν ζώα, είτε αντιμετωπίζουν απευθείας τους εκμεταλλευτές τους. Κάτι που μπορείς να κάνεις για να βοηθήσεις τα ζώα είναι η δουλειά σε ένα καταφύγιο ή να τα βοηθήσεις με μερικά δολάρια, μιας και το να νοιάζεσαι για τα ζώα μπορεί να κοστίζει. Ή μπορείς να κάνεις μια πορεία έξω από το σπίτι ενός εκμεταλλευτή ζώων, ώστε να γνωρίζει αυτός και οι γείτονές του ότι το να σκοτώνεις ζώα ή το να κερδίζεις από τα νεκρά τους σώματα είναι άρρωστο και λάθος και δεν είναι ανεκτό. Ή καλύτερα από όλα, μπορείς να μπεις στην παράνομη αντίσταση και να κάνεις τη μεγαλύτερη διαφορά.

Από το 1976 το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων (A.L.F.) σώζει ζώα και κλείνει οριστικά μέρη εκμετάλλευσης και κακοποίησης. Το A.L.F. έχει επίσης ενημερώσει τον κόσμο μέσα από εκατοντάδες ανακοινώσεις ότι όχι μόνο υπάρχει σκληρότητα στα παρασκήνια αλλά και ότι αυτή η σκληρότητα δε θα είναι ανεκτή. Δράσεις για τα ζώα γίνονται τα βράδια σε όλον τον κόσμο. Αλλά επίσης, υπάρχουν και άλλες παράνομες. Οι γενναίοι πολεμιστές του Animal Rights Militia και του Justice Department χρησιμοποιούν τις ίδιες τακτικές με το A.L.F. αλλά δεν περιορίζονται από τη φιλοσοφία της μη-βίας. Πιστεύω ότι αυτό είναι καταπληκτικό. Οτιδήποτε σταματάει την εκμετάλλευση των ζώων έχει αξία και οτιδήποτε επιτρέπει τη χρήση και την κατάχρηση των ζώων να συνεχίζεται είναι απαράδεκτο.

Ακόμα και όσο γράφω αυτά, μπορώ να ακούσω τις υστερίες των άστοχων ισχυρισμών των απαθών ακτιβιστών για τα δικαιώματα των ζώων. Πραγματικά, γιατί δεν αγανακτείτε για το γεγονός ότι οι αμερικάνοι στρατιώτες δολοφονούν άραβες στην έρημο αδιάκοπα εδώ και μια δεκαετία; Δεν εξοργίζεστε όταν η αστυνομία εκτελεί μαύρους μπροστά στις κάμερες και σε κοινή θέα; Πιστοί στην ειρηνιστική υποκρισία, δε συγκλονίζεστε από τη βία, συγκλονίζεστε από τη βία χωρίς κυρώσεις. Αυτό συμβαίνει επειδή και πολλοί από τους δικούς μας ακτιβιστές είναι τόσο παρανοϊκοί όσο η κοινωνία που ζούνε. Αν φρικάρετε περισσότερο με τη δήλωση «δεν περιορίζονται από τη φιλοσοφία της μη-βίας» από ότι με τη φράση «κάθε δευτερόλεπτο σφάζονται 321 ζώα εκτροφής», τότε αυτή είναι η απόδειξη της προβληματικής σας ηθικής.

Τα θέματα της κακοποίησης και του θανάτου των ζώων είναι φοβερά σοβαρά για τα βιομηχανικά όντα που εμπλέκονται. Για αυτά είναι αφάνταστη η κακία. Ηθικά είναι η χειρότερη στέρηση. Γιατί δεν είναι μόνο ότι είναι ανώφελοι σκοτωμοί, είναι ο φόνος αθώων πλασμάτων που συνθέτει το κακό. Επίσης, κλιμακώνονται και οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Η αποψίλωση των δασών και η βοσκή για τα κοπάδια πάνε μαζί. 55% του πόσιμου νερού χρησιμοποιείται για να αναθρέψει αυτά τα «κοπάδια». Η ροή των αποβλήτων τους είναι ο σημαντικότερος λόγος ρύπανσης του υπόλοιπου 45% του πόσιμου νερού. Με όποιον τρόπο και να το δεις, δε μπορείς να οικοδομήσεις ένα δίκαιο σύστημα από τις πιο στυγνές αντικειμενοποιήσεις στην παγκόσμια ιστορία!

Συμπεριφερόμαστε στα ζώα χωρίς προσοχή επειδή έχουν τη μικρότερη δυνατότητα να αυτοπροστατευτούν με οργανωμένο τρόπο. Αυτή είναι η ιεραρχία της εκμετάλλευσης στην οποία χρησιμοποιείσαι και κακοποιείσαι σύμφωνα με την ανικανότητα σου να υπερασπιστείς τον εαυτό σου από μια επίθεση. Τι λυπηρό και άρρωστο οικοδόμημα. Υπάρχει κάτι που λέγεται αιτία και αποτέλεσμα. Οι πνευματιστές το λένε «κάρμα». Όπως και να το πεις, είναι αναπόφευκτο. Στην περίπτωση της απελευθέρωσης των ζώων, αυτό σημαίνει ότι δεν πρόκειται να παλέψεις και να πετύχεις ενάντια στο κακό που τα αδέλφια μας τα ζώα υπομένουν με το να τρως γιαούρτι σόγιας ή με το να ανάβεις κεριά. Οι βιομηχανίες που κερδίζουν δισεκατομμύρια δολάρια από συστηματικό φόνο δε σταματούν για λόγους ηθικής. Αν είχαν έστω και μια σταγόνα αξιοπρέπειας, δε θα ασχολούνταν με αυτήν τη βιομηχανία από την αρχή. Αυτοί σταματούν μόνο επειδή πολεμήθηκαν και επειδή έχασαν. Είναι η μόνο γλώσσα την οποία καταλαβαίνει οποιοσδήποτε νταής.

Δεν περιμένω κάθε βίγκαν να μπει στη δράση και να γίνει μαχητής για τα ζώα. Προφανώς, αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Αλλά το να μιλάς άσχημα και να εναντιώνεσαι σε αυτούς που στην πραγματικότητα, σώζουν ζώα ή μεταφέρουν τη μάχη για την ελευθερία των ζώων στις εξώπορτες και στις επιχειρήσεις των εκμεταλλευτών είναι απαράδεκτο. Θα σας το πω εδώ και τώρα ότι με αηδιάζετε και ότι δεν έχετε ιδέα τι κινδύνους αντιμετωπίζουμε εμείς στην παρανομία. Και όλα αυτά που θυσιάζουμε για να είμαστε αυτοί που είμαστε. Μέχρι εσείς οι μαχητές του καναπέ να μπορέσετε να συνδυάσετε τις φοβερές αποψάρες σας με πράξεις, οι απόψεις αυτές θα είναι άκυρες. Αυτό είναι πόλεμος και η γη και τα ζώα δεν έχουν σχεδόν καθόλου ανθρώπινη αντίσταση με το μέρος τους. Όσο οι βίγκανς και οι αυτοαποκαλούμενοι ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων υποκύπτουν σε συμπονετική απάθεια, τότε εμείς οι υπόλοιποι είμαστε υποχρεωμένοι να γίνουμε οι φανατικοί που ξερνάνε φωτιά. Δε μπορείς να ξεφύγεις την αιτία και το αποτέλεσμα.

Όταν με συνέλαβαν, είχα στο σακίδιο μου ένα αντίγραφο ενός μανιφέστου με τίτλο «Declaration of War» (Κήρυξη πολέμου) από τον Screaming Wolf (Λύκος που ουρλιάζει). Είναι το μοναδικό πιο δυναμικό και δυνατό γραπτό για την Απελευθέρωση των Ζώων που έχω διαβάσει ποτέ μου. Παρόλο που κάποια κομμάτια του περιορίζονται στο χρόνο που γράφτηκαν, οι αρχές και τα προγράμματα δράσεις του είναι διαχρονικά. Διάβασε το, ξαναδιάβασε το, άφησε τις αλήθειες του να σε δυναμώσουν και γίνε κι εσύ απελευθερωτής. Αν αυτό δεν είναι μέσα στις δυνατότητές σου, τότε ξεκίνησε μια ομάδα υποστήριξης του Animal Liberation Front. Βοήθα πραγματικά ένα ζώο, διαμαρτυρήσου επιθετικά, αν δεν είσαι βίγκαν, γίνε βίγκαν. Κάνε κάτι πέρα από το να κρύβεις τη δειλία σου με το να επιτίθεσαι στη γενναιότητα του άλλου!

Αυτή τη στιγμή στο Μεξικό, το A.L.F. και το E.L.F. (Earth Liberation Front) δείχνουν το δρόμο του ακτιβισμού και το κάνουν εδώ και χρόνια. Είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους εμάς να τους ακολουθήσουμε. Υποστηρίξτε αυτούς και τον φυλακισμένο σύντροφό μας Adrian που είναι βίγκαν μέσα σε μια τριτοκοσμική φυλακή και παραμένει αλύγιστος παρά τις αντιξοότητες. Μέχρι η κοινωνία να σταματήσει να εκμεταλλεύεται τα ζώα, θα έχουμε πόλεμο με την κοινωνία. Μέχρι να υπάρξει ένα τέλος στην καταστροφή του πλανήτη, δε θα υπάρχει τέλος στην καταστροφή της ιδιοκτησίας. Όσο υπάρχουν σκλαβωμένα ζώα και άνθρωποι που τα εκμεταλλεύονται, είτε για ευχαρίστηση είτε για κέρδος, τότε θα υπάρχει πάντα και κάποιος για να πάρει τη θέση ενός A.L.F. ακτιβιστή που φυλακίζεται.

Απελευθέρωση των Ζώων με κάθε κόστος!

Walter Bond (ALF “Lone Wolf”), αιχμάλωτος πολέμου,
φυλακές USP Marion, 11/03/2011

Το Λεξικό του Μηδενιστή – Μέρος Έβδομο – Πρόοδος

Σε αυτό το τμήμα του ‘λεξικού’, ο συγγραφέας σκιαγραφεί την πρόοδο μέσα από τον ρους της ιστορίας, την άμεση σχέση του με την κυριαρχία, την εξημέρωση και την ατομική και συλλογική αποξένωση. Κάθε πρόοδος έχει χτιστεί πάνω στον θάνατο της φύσης, των ζώων και των ανθρώπων. Πρωτότυπο στα αγγλικά στο The Anarchist Library. 

Το Λεξικό του Μηδενιστή

John Zerzan

Πρόοδος

Πρό-οδός (ουσιαστικό). 1. [αρχαϊκό] Επίσημη διαδρομή, από έναν κυβερνήτη. 2. Ιστορική ανάπτυξη, υπό την έννοια της εξέλιξης ή της βελτίωσης. 3. Η πορεία προς τα εμπρός της ιστορίας ή του πολιτισμού, όπως σε μια έκθεση τρόμου ή ένα ταξίδι θανάτου.

Ίσως καμία μοναδική ιδέα στον Δυτικό πολιτισμό δεν έχει υπάρξει τόσο σημαντική όσο η αντίληψη της προόδου. Είναι επίσης αληθές το ότι, όπως το είπε ο Robert Nisbet, ‘Τώρα όλα υποδηλώνουν πως η πίστη της Δύσης στο δόγμα της προόδου μειώνεται ραγδαία σε όλα τα επίπεδα και τους τομείς, σε αυτό το τελευταίο τμήμα του εικοστού αιώνα.’

Επίσης, στο αντί-εξουσιαστικό περιβάλλον, η πρόοδος έχει πέσει σε δύσκολους καιρούς. Υπήρχε μια εποχή όπου οι ελαφρόμυαλοι συνδικαλιστές, σαν τους στενούς Μαρξιστές συγγενείς τους, μπορούσαν περισσότερο ή λιγότερο να κατηγορήσουν ως περιθωριακούς και ασήμαντους όσους δεν ενδιαφέρονταν να οργανώσουν την αλλοτρίωση τους μέσω των συνδικάτων, των συμβουλίων και παρόμοιων τέτοιων. Αντί του παλιού σεβασμού προς την παραγωγικότητα και την παραγωγή (οι πυλώνες της προόδου), μια Λουδδιτική συνταγή για τα εργοστάσια είναι ανοδική, και η αντί-εργασία είναι ένα βασικό σημείο εκκίνησης του ριζοσπαστικού διαλόγου. Μπορούμε ακόμα να δούμε συγκεκριμένους παλιούς συνδικαλιστές (σημ. στο κείμενο αναφέρεται η φράση ‘ageing leopards’, που δεν μεταφράζεται ακριβώς στα ελληνικά) να προσπαθούν να αλλάξουν τις θέσεις τους: οι Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (Industrial Workers of the World – IWW), ντροπιασμένοι από την πρώτη λέξη του ονόματος τους μπορεί ακόμα να κινηθούν και στην άρνηση της δεύτερης λέξης (αν και σίγουρα όχι ως μια οργάνωση στο σύνολο της).

Η οικολογική κρίση είναι ξεκάθαρα ένας παράγοντας της δυσφήμισης της προόδου, αλλά το πώς παρέμεινε ένα αντικείμενο πίστης για τόσους πολλούς για τόσο καιρό είναι ένα εξοργιστικό ερώτημα. Μετά από όλα αυτά, τι σημαίνει τελικά η πρόοδος; Η υπόσχεση της ξεκίνησε να συνειδητοποιεί τον εαυτός της, με πολλούς τρόπους, από την απαρχή της ιστορίας. Με την εμφάνιση της γεωργίας και του πολιτισμού ξεκίνησε, για παράδειγμα, η προοδευτική καταστροφή της φύσης – μεγάλες περιοχές της Εγγύς Ανατολής, της Αφρικής και της Ελλάδας μετατράπηκαν σε ερημικές εκτάσεις γης.

Από την άποψη της βίας, η μεταμόρφωση από τον κυρίως ειρηνικό και ισότιμο τροφοσυλλεκτικό/κυνηγετικό τρόπο ζωής, στην βία της γεωργίας/του πολιτισμού ήταν ταχεία. ‘Εκδίκηση, φέουδα, πόλεμοι, και μάχες φαίνεται πως αναδύθηκαν, και έγιναν χαρακτηριστικά, ανάμεσα στους εξημερωμένους λαούς,’ σύμφωνα με τον Peter Wilson. Περιττό να πούμε πως και η βία σίγουρα έκανε πρόοδο στην πορεία της, από κυβερνητικά όπλα που σπέρνουν τον θάνατο στην πρόσφατη αύξηση του ξεσπάσματος των φόνων και των μανιακών δολοφόνων.

Η νόσος επίσης είναι σχεδόν μια εφεύρεση της πολιτισμένης ζωής – κάθε γνωστή εκφυλιστική ασθένεια είναι μέρος του φόρου της ιστορικής βελτίωσης. Από την ολότητα και την αισθησιακή ζωτικότητα της προ-ιστορίας, στην τωρινή θέαση των ενδημικών προβλημάτων υγείας και της μαζικής ψυχικής μίζερης προόδου.

Ο πύργος της προόδου είναι η σημερινή Εποχή της Πληροφορίας, η οποία ενσωματώνει μια πρόοδο στον καταμερισμό της εργασίας, από μια πρωτύτερη εποχή της μεγαλύτερης πιθανότητας για αμεσολάβητη κατανόηση, στο σημείο όπου η γνώση γίνεται απλά ένα όργανο του καταπιεστικού συνόλου, στην τωρινή εποχή της κυβερνοχώρας του διαδικτύου όπου τα δεδομένα των υπολογιστών είναι το μόνο που έχει απομείνει πραγματικά. Η πρόοδος έχει θέσει το ίδιο της το νόημα σε πτήση/άνοδο.

Η επιστήμη, το μοντέλο της προόδου, έχει φυλακίσει και ανακρίνει την φύση, ενώ η τεχνολογία την έχει καταδικάσει (και την ανθρωπότητα) σε καταναγκαστική εργασία. Από την αρχική διαίρεση του εαυτού μας που είναι ο πολιτισμός, στον διαχωρισμό του μυαλού από τα υπόλοιπα αντικείμενα (συμπεριλαμβανομένου του σώματος) του Descartes, στο άγονο, υψηλά τεχνολογικό μας παρών – ένα κίνημα πραγματικά εκπληκτικό. Δύο αιώνες πριν, οι πρώτοι εφευρέτες των βιομηχανικών μηχανημάτων φτύνονταν από τους άγγλους εργάτες υφασμάτων που υποβάλλονταν σε αυτά, και θεωρούνταν αχρείοι σχεδόν από όλους, εκτός από τους καπιταλιστές χρηματοδότες τους. Οι σχεδιαστές της σημερινής κομπιουτεροποιημένης σκλαβιάς έχουν λεοντοποιηθεί σαν πολιτισμικοί ήρωες, αν και η αντίσταση αρχίζει να εξαπολύεται.

Στην απουσία της μεγαλύτερης αντίστασης, η εσωτερική λογική της ταξικής ανάπτυξης της κοινωνίας θα κορυφωθεί σε μια συνολική τεχνολογιοποιημένη ζωή, ως το τελευταίο της στάδιο. Η ισοδυναμία της προόδου της κοινωνίας και αυτής της τεχνολογίας γίνεται ολοένα και πιο εμφανής από το γεγονός της έμφυτης σύγκλισης τους. Το τελευταίο και καλύτερο έργο του Walter Benjamin, ‘Θέσεις πάνω στην Φιλοσοφία της Ιστορίας’, περιέχει αυτήν την στιχουργικά εκφρασμένη διορατικότητα:

«Ένας πίνακας του Klee που ονομάζεται ‘Angelus Novus’, παρουσιάζει έναν άγγελο να φαίνεται σαν να είναι έτοιμος να φύγει μακριά από κάτι που σκέφτεται σταθερά. Τα μάτια του ατενίζουν, το στόμα του είναι ανοιχτό, τα φτερά του είναι απλωμένα. Έτσι κάποιος αποτυπώνει τον άγγελο της ιστορίας. Το πρόσωπο του είναι στραμμένο προς το παρελθόν. Από όπου λαμβάνουμε μια αλυσίδα γεγονότων, αυτός βλέπει μια μοναδική καταστροφή, η οποία συνεχίζει να συσσωρεύεται σε συντρίμμια πάνω από συντρίμμια και τα εκσφενδονίζει μπροστά στα πόδια του. Ο άγγελος θα ήθελε να μείνει, να αφυπνίσει τους νεκρούς, και να μετατρέψει σε όλον αυτό που έχει σπάσει. Αλλά μια θύελλα φυσάει από τον Παράδεισο – έχει πιαστεί στα φτερά του με τέτοια βία ώστε ο άγγελος δεν μπορεί πια να τα κλείσει. Αυτή η θύελλα τον ωθεί ακαταμάχητα προς το μέλλον, στο οποίο η πλάτη του είναι στραμμένη, ενώ η σωρός των συντριμμιών μεγαλώνει προς τον ουρανό. Αυτή η θύελλα είναι αυτό που αποκαλούμε πρόοδος.»