Πηγή: Μαύρο/Πράσινο
Την Κυριακή 3/11 από τις 18:00 θα λειτουργεί στον χώρο της Κατάληψης Terra Incognita καφενείο και στις 19:00 ακολουθήσει προβολή του ντοκυμαντέρ “More Than Honey”, από την αναρχική ομάδα Μαύρο/Πράσινο.
Τα έσοδα θα διατεθούν για ιατρικά έξοδα συντρόφου.
Πηγή: Αλογόμυγες
«1η Έκθεση Πτηνών Συντροφιάς» στα Χανιά, αυτή τη φορά από τη νεοσύστατη λέσχη ορνιθολογίας Χανίων, μέλος της πανελλήνιας ομοσπονδίας ορνιθολογίας. Χορηγοί pet shop, δηλαδή η βιομηχανία αιχμαλώτισης – αναγκαστικής αναπαραγωγής – εγκλεισμού και εμπορίου της ζωής και των συνοδευόμενων «αξεσουάρ» (συμπεριλαμβανομένων των κλουβιών-φυλακών), όπως άλλωστε και σούπερ μάρκετ (πάνω-κάτω η ίδια λογική άλλωστε) και με την αντίστοιχη βέβαια προβολή από τοπικά μέσα μαζικής εξημέρωσης που αναλαμβάνουν κι αυτά να προωθήσουν τη «φυσιολογικότητα» της ζωής στη φυλακή, όταν δεν δείχνουν διαφημίσεις με χαριτωμένα κουταβάκια ράτσας.
Για την ιστορία, δεν πρόκειται για την 1η «έκθεση» της πανελλήνιας ομοσπονδίας ορνιθολογίας στα Χανιά αλλά για τη δεύτερη, τουλάχιστον όσο θυμόμαστε εμείς. Δεν ξεχνάμε το «διαγωνισμό και έκθεση πουλιών» που διοργάνωσε το νοέμβρη του 2010 η πανελλήνια ομοσπονδία ορνιθολογίας στα Χανιά, όταν έβαλε μπάτσους να κάνουν τραμπουκο-εξακρίβωση σε ανήλικους που είχαν συγκεντρωθεί απ” έξω για να διαμαρτυρηθούν και να πουν τι καταλαβαίνουν αυτοί όταν ακούν «διαγωνισμό» κι «έκθεση» ζώων. Καταλαβαίνουν αυτό που συμβαίνει και πάλι: στοιβαγμένα κλουβιά-φυλακές με φυλακισμένα καναρίνια, καρδερίνες, παπαγάλους, όλα εμπορεύματα και ισόβια αιχμάλωτα. Εξευτελισμός των φυλακισμένων από επιδειξιομανείς εκθέτες και φυλακολάγνους επισκέπτες. Επίδειξη εξουσιομανίας και παραλογισμού: πουλιά που δεν τα αφήνουν να πετάνε.
Ακόμα και ο όρος πτηνά «συντροφιάς» μόνο τη διαστρεβλωμένη εικόνα που έχουν για την έννοια της λέξης δείχνει: Για ακόμα μια φορά τα άλλα ζώα θεωρούνται εργαλεία για να καλυφθούν ανθρώπινες «ανάγκες». Αυτή τη φορά για παρέα με το ζόρι. Και όχι, δεν κελαηδούν ούτε για να τα ακούμε και να χαιρόμαστε, ούτε από τη χαρά τους που τα έκαναν κρεμαστά διακοσμητικά για τον τοίχο. Τα πουλιά κελαηδούν για να προσελκύσουν το ένα το άλλο και για να οριοθετήσουν την περιοχή τους. Όχι για να περνάει η ώρα του δεσμοφύλακά τους. Ούτε έχουν χρωματιστά φτερά, ραβδώσεις και ότι άλλο θέλουν για να τα κατηγοριοποιούν οι «πουλόφιλοι» ανάλογα με το χρώμα τους σαν να είναι χαλιά, και για να τα αξιολογούν όπως κάνουν και στη σελίδα τους σε «κακά», «αποδεκτά», «καλά» και «άριστα» με βάση τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά.
Το είπαμε, το λέμε και θα το ξαναλέμε κάθε φορά που οποιοσδήποτε αυτοαποκαλούμενος φιλόζωος διοργανώνει εκθέσεις, διαγωνισμούς, καλλιστεία και ότι κατεβάζει ο διεστραμμένος νους του: σκλαβοπάζαρα δεν χωράνε ούτε εδώ, ούτε πουθενά, σε κανένα χώρο και κανένα μυαλό που αρνείται να παραδοθεί στην κοινωνικοπολιτισμική απάτη που του πλασάρεται ως ελευθερία. Ελεύθερος δεν είναι ούτε αυτός που είναι φυλακισμένος μέσα στο κλουβί, ούτε αυτός που φυλακίζει, ούτε όποιος και όποια συναινεί. Κι όσο πιο φυσιολογικά του/της φαίνονται τα κάγκελα, τόσο πιο βαθιά τα έχει καταπιεί, τα έχει χωνέψει, και μάλλον πιο δύσκολα τα αποχωρίζεται.
ΚΑΝΕΝΑ ΖΩΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ – ΕΚΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ «ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ» – ΗΔΟΝΟΒΛΕΨΙΑ
Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την ολική απελευθέρωση
Μέχρι να είμαστε όλες/οι ελεύθερες/οι
Πηγή: Αλογόμυγες
Δημοτικός «κήπος» Χανίων: Μία ιστορία αιχμαλωσίας, εκμετάλλευσης και εξευτελισμού της ζωής…
Βιντεάκι από το Δημοτικό «Κήπο» Χανίων. Ανάμεσα στα αιχμάλωτα ζώα, κι αυτός ο παπαγάλος που δαγκώνει διαρκώς τα κάγκελα που τον φυλακίζουν, εδώ.
Κείμενο που μοιράστηκε με αφορμή την έκθεση φωτογραφίας «Δημοτικός Κήπος Χανίων: Μια ιστορία» που διοργάνωσε η καφετέρια του κήπου. Η επιχείρηση δηλαδή που εκμεταλλεύεται τον εγκλεισμό των ζώων σερβίροντας πελάτες που
πίνουν αδιάφορα το καφεδάκι τους ή οικογένειες που έφεραν τα παιδιά τους να «θαυμάσουν» τα ισόβια αιχμάλωτα ζώα:
Κυρίες, κύριοι, και κυρίως παιδιά, μικρά και μεγάλα. Αυτές τις μέρες πραγματοποιείται μια έκθεση φωτογραφίας στον χώρο αυτό με θέμα «Δημοτικός κήπος Χανίων…. μια ιστορία» που αφορά την ίδρυσή του από το 1870 έως σήμερα.
Εμείς λοιπόν θα σας πούμε την πραγματική ιστορία:
Μια φορά και έναν καιρό, ζούσαν μακριά και ακόμη πιο μακριά από εδώ, μαϊμούδες, ελάφια, κρι-κρί, παγώνια, χήνες. Σκαρφάλωναν στα δέντρα και στα βράχια, τσαλαβουτούσαν στις λίμνες, έτρωγαν ότι έβρισκαν στη φύση, και το βράδυ για να ξεκουραστούν κοιμόντουσαν πλάι-πλάι ώστε να προστατεύουν το ένα το άλλο. Κάθε μέρα ήταν για αυτά μια μικρή ή μια πιο μεγάλη περιπέτεια… Το σίγουρο είναι πάντως πως ζούσαν όλα ελεύθερα.
Μια μέρα όμως κάποιοι άνθρωποι τα έπιασαν με το ζόρι και τα πήραν μακριά από την οικογένειά τους και τους φίλους τους, για να τα φέρουν εδώ. Φοβισμένα, κουρασμένα και ζαλισμένα όπως ήταν, πριν καλά-καλά καταλάβουν τι συμβαίνει, τα έκλεισαν πίσω από τα κάγκελα. Αυτά δεν είχαν ξαναδεί ποτέ τους κλουβί και τους πήρε καιρό για να καταλάβουν ότι δε μπορούσαν να βγουν, και ότι οι άνθρωποι δεν σκόπευαν να τα βγάλουν ποτέ.
Κι αυτοί οι άνθρωποι… τι παράξενοι! Τον πρώτο καιρό κάποιες μαϊμούδες και κάποιες παπιοπαρέες όταν τους έβλεπαν να πλησιάζουν φώναζαν: «Βγάλτε μας από εδώ. Μα τι στέκεστε και μας κοιτάτε έτσι; Ανοίξτε μας να φύγουμε!». Όμως όχι μόνο δεν άνοιγε κανείς παρά φαινόντουσαν να χαίρονται κιόλας που τα είχαν έτσι φυλακισμένα. ¨Μπααααα, αυτοί δεν θέλουν να μας βγάλουν από εδώ!¨ βέλαζαν τα κρί- κρι. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κάποιες κρι-κρίνες και πάπιες γέννησαν και τα παιδιά τους εκεί. Μια ζωή ολόκληρη, από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή στη φυλακή δηλαδή.
Εκτός και ΑΝ… Εκτός και αν οι άνθρωποι σταματήσουν επιτέλους να χαίρονται που είναι κλεισμένα εκεί, αν σταματήσουν να αδιαφορούν και να συνεχίζουν τη βόλτα τους και να πίνουν τον καφέ τους σαν να μην τρέχει τίποτα. Αν μια ωραία μέρα ή νύχτα τα ελευθερώσουν από το καθημερινό, ισόβιο βασανιστήριό τους. «Μα δε μπορούν πια να ζήσουν μόνα τους στη φύση» λένε κάποιοι μεγάλοι. Σάμπως ζουν πραγματικά και μέσα στο κλουβί; Τι ζωή είναι αυτή αν δεν μπορείς ούτε να κάνεις, ούτε να φανταστείς αυτά που θες;
Βέβαια θα είναι τεράστια αλλαγή για αυτά, η πιο σημαντική της ζωής τους. Μπορεί και να θέλουν και λίγη φροντίδα στην αρχή, όλοι όμως δεν θέλουμε μερικές φορές;
Μέχρι να μπορέσουν να ζήσουν μόνα τους. Μέχρι να νιώσουν τον αέρα του βουνού στα πνευμόνια τους, το νερό της λίμνης στα πούπουλά τους, να ξυπνούν και αντί για κάγκελα να έχουν μπροστά τους άλλη μια μέρα ελεύθερης ζωής.
…φαντάζεσαι;
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ/ΟΙ
Αλογόμυγες
Πηγή: Μαύρο/Πράσινο
Συλλογική Vegan κουζίνα κάθε Σάββατο από τις 14:00 έως τις 18:00 στην Κατάληψη Terra Incognita.
Πηγή: Μαύρο/Πράσινο
Την Παρασκευή 11/10 από τις 7μμ θα λειτουργεί καφενείο στην κατάληψη Terra Incognita και θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ Behind The Mask.
Εδώ μπορείτε να δείτε το μπλόγκ της αναρχικής ομάδας Μαύρο/Πράσινο, και να ενημερωθείτε για δράσεις και εκδηλώσεις της, καθώς και για κείμενα της συλλογικότητας.
totalxliberation 